این متن شامل 24 صفحه می باشد

از زماني كه كيمياگري در بافت حوزه وسيع دانشوري هند قرار گرفت، تأثيرات ديگر تعاليم متافيزيكي و فلسفي همچون سامخيا، يوگا، وايششيكا و آيورودا غيرقابل اجتناب بود. با اين وجود، بيشتر متونرسايان ريشه در مكاتب تنتري كولا دارد كه با تعاليم شخصيت ماتسيندرانات مرتبط است.

تنها معدودي از مردم در آن زمان رسيانا را درك مي كردند. دو نمونه مشهور ناگار جوناچاريا و نيتياناندهيا هستند. ناگارجوناچاريا يك راهب بودايي بود، كه در زمان هاي باستان، مديريت دانشگاه بزرگ ناگارجوناساگار را بر عهده اشت. كتاب مشهور وي، راساتاناكارام، يكي از نمونه هاي مشهور پزشكي اوليه در هند است. در اصطلاحات طب سنتي هند “راسا” به معناي “جيوه” است و گفته مي شد ناگارجوناچاريا روشي براي تبديل جيوه به طلا ابداع كرده بود. گرچه بيشتر نوشته هاي وي از بين رفته است، اما تعاليم وي هنوز تأثير چشمگيري تا به امروز بر طب سنتي (آيورودا) داشته است.

كيمياگري در جهان يونان

شهر يوناني اسكندريه در مصر مركز دانش كيمياگري يونان بود، و اهميت خود را در بيشتر دوران هاي يونان و روم حفظ كرد. يونانيان عقايد هرمسي مصريان را از آن خود كرده و آن را با فلسفه هاي فيثاغورث، يونينيزم، و فلسفه عرفاني در هم آميختند. فلسفه فيثاغورث، در اصل، بر اين اساس استوار است كه اعداد بر جهان حاكم هستند، وي با مشاهده صدا، ستارگان، اشكال هندسي همچون مثلث، يا هر چيز ديگري كه مي توان از آن نسبت به دست آورد به چنين نتيجه اي دست يافت. تفكر پونيا بر اين عقيده استوار بود كه جهان را مي توان از طريق تمركز بر پديده هاي طبيعي توصيف كرد؛ گفته مي‌شود تيلز و شاگرد وي آناكسيماندر، و بعدها افلاطون و ارسطو، كه كتابهايشان بخش جدايي ناپذير كيمياگري بود اين فلسفه را مطرح كردند. بر اساس اين عقيده. جهان را مي توان توسط قوانين طبيعي كه تنها از طريق بررسي هاي دقيق، جامع و سنگين قابل دسترسي است توصيف كرد. سومين مؤلفه كه توسط يونيان به فلسفه هرمسي راه يافت فلسفه عرفاني بود، كه يك عقيده رايج در مسيحيت و امپراطوري روم پس از مسيحيت بود، بر اين اساس جهان ناقص است چرا كه به نحوي معيوب خلق شده است، و آموختن مسائل معنوي مي تواند منجر به رستگاري انسان شود. آنان همچنين بر اين باور بودند كه خدا جهان را به نحو مدنظر گذشتگان خلق نكرده است، بلكه جهان “از” وي خلق شده است، اما جهان در روند خلق خود دچار فساد شده (و فساد دنيا از طريق هبوط آدم و هوا، يعني در نتيجه گناه نخستين نبوده است). برخي فرقه هاي عرفاني همچنين بر اين باور بودند كه خداي كتاب مقدس شرير بوده و وي را به عنوان تجلي دون خداي عالي مي دانستند كه آنان به دنبال پرستش وي و وحدت با وي بودند، با اين وجود جنبه خداي ابراهيمي كه شرير بود هيچ نقشي در كيمياگري نداشت. اما جنبه تعالي به خداي عالي تأثير بسياري بر كيمياگري داشت. نظريات افلاطوني و نئوافلاطوني در رابطه با كليات و قدرت مطلق خدا نيز در كيمياگري مورد استفاده قرار گرفت (بر اساس عقايد اصلي آنها جنبه فيزيكي جهان ناقص بوده و خدا ذهن كيهاني برتر است).

يكي از مفاهيم بسيار مهم كه در اين زمان مطرح شد، توسط اميدوكلس مطرح شده و توسط ارسطو تبيين شد، بر اين اساس همه چيز در جهان خلقت از چهار عنصر ساخته شده است: “آب”، “باد”، “خاك”، “آتش”. به گفته ارسطو، هر يك از اين چهار عنصر داراي حوزه خاصي بود كه به آن تعلق داشت و در صورتي كه دست نخورده باقي بماند به آن بازمي گردد.

اين چهار عنصر يونانيان بيشتر چهار جنبه كيفي، و نه كمي، ماده را به نحوي كه امروزه عناصر مطرح مي شوند تشكيل مي دادند. “... كيمياگري هيچ گاه آب، باد، خاك و آتش را به عنوان مواد شيميايي يا مادي به مفهوم امروزي آن نمي دانست. اين چهار عنصر در حقيقت كيفيت هاي اصلي، و عمومي هستند كه به موجب آنها ماده فاقد شكل و صرفاً كمي تمامي اجسام ابتدا خود را در اشكالي متمايز نشان مي دهد”. كيمياگران بعدي به جنبه هاي عرفاني اين مفهوم به نحو گسترده اي دامن زدند.

كيمياگري در امپراطوري روم

روميان كيمياگري و متافيزيك يونانيان، را نظير بيشتر دانش و فلسفه يونان از آن خود كردند. تا پايان دوران امپراطوري روم فلسفه كيمياگري يونانيان با فلسفه هاي مصريان در هم آميخته شد تا تفكر هرمتيسيزم شكل بگيرد.

با اين وجود، گسترش مسيحيت در امپراطوري خط جديد و متناقضي از تفكرؤ كه از آگوستين (354-430 پس از ميلاد) نشأت گرفته بود، به بار آورد. آگوستين از نخستين فيلسوفان مسيحي بود كه عقايد خود را قدري پيش از انحطاط امپراطوري روم نگاشت. او در اصل بر اين باور بود كه خرد و ايمان را مي توان براي درك خدا به كار گرفت، اما از نظر وي فلسفه تجربي پليد بود: “به واسطه اين حواس جسمي، نوعي كشش و كنجكاوي تهي در روح انسان است، كه به دنبال لذت جسماني نيست بلكه به دنبال كسب تجربه از طريق جسم است، و اين كنجكاوي تهي از طريق اسامي اي همچون آموختن و علم شناسايي مي شود”.