این متن شامل 17 صفحه می باشد 

كارايي آموزش و پرورش نه تنها در گروي غناي برنامه‌ها و روش‌هاي آموزشي و آمار فارغ‌التحصيلان با معدل بالا، كه از آن مهمتر در گرو شناختن ابعاد گوناگون روان شناختي دانش‌آموزان و شكوفا كردن آنها است. دانش‌آموزاني كه در وهلة نخست بر خويشتن اعتماد داشته باشند و با پذيرفتن ارزش وجودي خويش، قدرت پذيرش ديگران را بيابند و از ايجاد ارتباط اجتماعي سالم با آنها لذت ببرند (كديور‌، 1381).

دروني كردن ارزش‌هاي متعالي در دانش آموزان و شكوفا كردن كامل شخصيت آنها بايد از اولويت‌هاي آموزش و پرورش باشد. شخصيتي كه خويشتن و مفهوم انسانيت را شناخته و تا پايان زندگي نيز، خود را به تحقق ارزش هاي والاي آن متعهد بداند. ارزش‌هايي كه نبايد به بهاي پيشرفت تحصيلي ناديده گرفته شود (كديور، 1381).

در روش‌هاي سنتي كه امروزه از آنها به عنوان روش‌هاي غيرفعال ياد مي‌شود. معلم نقش فعالي در جريان تدريس داشته، مطالب را بطور شفاهي در كلاس بيان نموده و دانش‌آموزان فقط بايد به صحبت‌هاي او گوش داده، مطالب مورد نظر را حفظ نمايند.

در چنين شرايطي زمينه‌هاي لازم براي رشد اجتماعي شخصيت شاگردان فراهم نمي‌شود و حتي پيشرفت تحصيلي و رشد فكري شاگردان نيز از تأثيرات نامطلوب اين شرايط بي نصيب نمي‌ماند. به همين دليل امروزه موضوع روش‌هاي آموزشي فعال و يادگيرندگان فعال جايگاه ويژه‌اي در مباحث تربيتي پيدا كرده است. البته عوامل متعددي مانع رشد اجتماعي و پيشرفت تحصيلي دانش‌‌آموزان مي‌شود كه روش‌هاي آموزشي غيرفعال يكي از اين عوامل است (كرامتي 1381).

از سويي مدارس امروز نياز به آموزش مهارتهاي اجتماعي را به دانش آموزان احساس مي كنند در حاليكه تعدادي از دانش آموزان به صورت طبيعي در مهارتهاي اجتماعي خوب و ماهر هستند، بسياري از بچه ها نياز به آموزش اين مهارتها دارند (هيل[1]،2000). يكي از روش هاي آموزشي فعالي كه امروزه مورد توجه صاحب نظران تعليم و تربيت مي باشد، يادگيري مشاركتي است.

اصطلاح يادگيري مشاركتي به يك روش آموزشي كه دانش‌آموزان در سطوح مختلف عملكرد، در گروههاي كوچك براي رسيدن به اهداف مشترك فعاليت مي‌كند بر مي گردد و دانش آموزان بهمان اندازه كه براي يادگيري خودشان مسئول هستند براي يادگيري ديگران نيز مسئول مي‌باشند (گاكهال[2]، 1995).

از جمله مدافعان اين روش جانسون و جانسون[3] (1987) و اسلاوين[4] هستند. از لحاظ تجربي، اسلاوين گفته است كه پژوهش‌هاي انجام شده دربارة‌ روش يادگيري مشاركتي نشان داده‌اند كه اين روش در بالا بردن سطح پيشرفت تحصيلي دانش‌آموزان در موضوع هاي مختلف و در سطوح مختلف تحصيلي مفيد است. اسلاوين همچنين به شواهدي اشاره كرده است كه نشان مي دهند، روش يادگيري مشاركتي روابط ميان دانش‌آموزان نژادهاي مختلف را دركلاسها بهبود مي‌بخشد.همچنين اين روش موجب بالا رفتن سطح عزت نفس و ساير ويژگيهاي عاطفي دانش آموزان‌ مي‌شود(سيف، 1379).

بايد گفت شيوة يادگيري مشاركتي ارتباط مطلوبي بين

[1]. Hill

[2]. Gokhale

[3]. Jahnson & Jahson

[4]. Slavin