این متن شامل 29 صفحه می باشد 

درختان ، درختچه ها و یا گیاهان اپی فیت و بالارونده خزان پذير و یا همیشه سبز با شاخه هاي كوتاه است . اين درخت داراي پوست قهوه اي يا خاكستري و برگهاي متناوب بوده تمام قسمتهای گیاه دارای شیرابه می باشد.

گلها تک جنس و گیاه تکپایه یا دو پایه است . گل آذین به شكل كوزه در آمده و گلهای کوچک تک جنس فاقد گلبرگ به سطح داخلي آن چسبیده اند در گونه های مختلف انجير گلهاي نر و گلهاي ماده به شكلهاي متفاوت و در مواقع مختلف سال تشكيل مي شوند مثلاً در کوزه(گل آذین) های بهاره ، گلهاي نر كه داراي گلپوش سه قطعه اي و سه پرچم هستند همراه با گلهاي سترون و نازا كه خامه اي كوتاه دارند ، ديده مي شوند . در کوزه های تابستاني فقط گلهاي ماده بارور با خامه بلند وجود دارد در کوزه های پائيزي فقط گلهاي پنبه اي ديده مي شود .

عمل گرده افشاني و لقاح در اين گياهان بوسيله حشره کوچکی به طول 2تا3میلیمتر بنام Blastophago glossorum انجام مي گيردو در جريان گرده افشاني ابتدا حشره ماده به داخل گل آذین کوزه مانند كه دارايگلهاي پنبه اي است وارد مي شود و داخل آن تخمگذراي مي كند . سپس حشرات به وجود آمده از تخم در داخل نهنج جفت گيري مي كنند بعد بلافاصله نرها مي ميرند و حشرات ماده در حالي كه دانه هاي گرده به بدن آنها چسبیدهاز کوزه مربوطه خارج مي شوند و وارد گل آذین دیگر برای تخمگذاری می شوند. بدين ترتيب دانه هاي گرده را به داخل کوزه پایه هاي ديگرمي برند و سبب لقاح گلهاي ماده موجود در آنها مي شوند .

میوه انجير خوراكي در واقع نوعی میوه کاذب است که از گل آذین کوزه مانند آبدار بوجود آمده است . کاسبرگهای هر گل نیز گوشتی شده است . ميوه هاي حقیقی گیاه فندقه بوده که به تعداد بي شماري در هرکوزه (گل آذین ) قرار دارند . دانه انجير داراي جنين مستقيم يا خميده و شامل آلبومن يا فاقد آن است .

- معرفي گونه هاي جنس Ficus :

1- لول یا لور Ficus bengalensis L.

از درختان بزرگ كائوچويي در جزاير و بنادر جنوب مانند آبادان و بوشهر تا چا ه بهار و تيس مي باشد . اصل این گیاه از هند شرقي است .

از ساقه هاي هوايي آن ريشه هاي هوايي بي شماري ظاهر مي شوند به طوري كه به زمين مي رسند و در اطراف درختان بزرگ صدها متر مربع زمين را اشغال مي كنند . این ریشه ها را ریشه های شمعی گویند . برگهاي لور بيضي شكل و درست و براق و طول آن به cm 25 بالغ مي گردد .

ميوه گیاه بي پايه و به درشتي فندق است و چوب آن خاكستري رنگ مي باشد و سختي و دوام چنداني ندارد ولي در آب دوام مي كند و چوب ريشه هاي هوايي آن سخت است .

نام اين درخت در جنوب لول ، لور ، درخت مكرزن است و در جزيره خارك ، ليل و در جزيره كيش لير ناميده مي شود و در كتب مختلفه به اسامي اثاب ، الول بروبرگت و كراك نامبرده شده و تصور مي شود . كه سه نام اخير نامهاي اين درخت در هند است.

2- انجير ( Ficus carica L.)

اين گونه داراي واريته هاي زير است :

1- Ficus carica var genuine Boiss.

2- Ficus carica var Johannis Boiss

3- Ficus carica var rupestris Hausskn

Ficus carica var genuina : درخت انجير در اغلب جنگلهاي شمال و ساحل درياي خزر وجود دارد ولي بيشتر طالب نقاط گرم و خشك مي باشد و بطور پراكنده مي رويد . در جنگلهاي ارسباران و گلي داغ نيز ديده مي شود اما تا ارتفاع زيادي از جنگل بالا نمي رود .

پائين ترين نمونه هاي آن در سواحل شمال است و حد اعلاي آن در ارتفاع m 1800 اسالم است . درخت انجير علاوه بر جنگلهاي شمال در استپهاي مختلف و جنگلهاي غرب نيز ديده مي شود . چوب آن در شمال مصرف روستايي ندارد و فقط براي تهيه تخته صندوقهاي مركب مصرف مي گردد .