این متن شامل 97 صفحه می باشد

تاکنون مقالات فراوانی در باره XML نوشته شده است، اغلب مطالب عنوان شده صرفا" بر روی يک موضوع خاص تمرکز داشته و از زاويه ای کاملا" اختصاصی و در عين حال محدود به بررسی تکنولوژی XML پرداخته و بندرت به موارد اساسی و خانواده بزرگ استاندارهای XML اشاره شده است. در اين مقاله عناصر کليدی مرتبط با تکنولوژی XML تشريح و ارتباط آنها تبين و جايگاه هر يک از آنها برای پياده کنندگان و طراحان برنامه های اطلاعاتی تشريح می گردد. پس از مطالعه اين مقاله ، خوانندگان با استانداردهای کليدی : XML,XSL,XML-Schema,DOM,SAX,Namespace,XLink بهمراه تکنولوژی های مربوطه آشنا خواهند شد.
تعريف اصطلاحات و واژه ها
در ابتدا لازم است با کلمات تشکيل دهنده XML يعنی Extensible ، Markup و Language آشنا شويم .Markup ، واژه ئی برای متاديتا است . متاديتا ، اطلاعاتی در رابطه با اطلاعات است . قدمت استفاده از Markup به قبل از کامپيوتر بر می گردد . مثلا" در دنيای نشر از علائم خاصی در متن های ويرايش شده استفاده تا به پردازنده متن ( انسان و يا ماشين ) اعلام شود ، چه نوع عملياتی را در رابطه با اطلاعات می بايست انجام دهد. HTML يکی از زبان های کلاسيک نشانه گذاری است . مثلا" با افزودن تگ <Bold> به مرورگر اعلام می شود که به چه صورت می بايست اطلاعات نمايش داده شوند .
زبان (Language) ، به مجموعه ای از کلمات معنی دار و با مفهوم که عده ای از آنها برای بيان خواسته ها ی خود استفاده می نمايند ،اطلاق می گردد . ( مثلا" زبان فارسی و يا انگليسی )
با کنار هم قرار دادن دو واژه اشاره شده ، با زبان نشانه گذاری مواجه خواهيم شد . زبان نشانه گذاری ، به مجموعه ای از کلمات معنی دار و با مفهوم که توسط عده ای (با آگاهی لازم انتخاب ) استفاده می گردد ، اطلاق می گردد. HTML ، نمونه ای مناسب در اين زمينه است . تمام افرادی که از تگ های HTML استفاده می نمايند ، بدرستی نسبت به مفهوم و جايگاه هر يک از تگ ها آشنائی داشته و با آگاهی کامل آنها را برای بيان خواسته های خود استفاده می نمايند. مثلا" مشخص است که استفاده از تگ <H1> چه نوع پيامدهائی را بدنبال خواهد داشت . تگ فوق ، توسط مولفين صفحات وب آگاهانه انتخاب می گردد و مرورگرها نيز متناسب با تعاريف از قبل مشخص شده ، واکنش مناسب خود را در رابطه با نحوه نمايش انجام خواهند داد. يک زبان بسط پذير(Extensible) ، زبانی است که دارای مکانيزم لازم برای افزودن کلمات بگونه ای است که توسط ساير استفاده کنندگان نيز قابل فهم باشد . در دنيای واقعی و در ارتباط با زبان های طبيعی ما هرگز شاهد چنين وضعيتی نخواهيم بود . ( افزودن يک واژه با معنی مورد نظر خود و استفاده از واژه با همان معنی توسط ساير استفاده کنندگان ) با توجه به تعاريف ارائه شده ، يک زبان نشانه گذاری بسط پذير ، می بايست يک زبان نشانه گذاری با قابليت افزودن کلماتی بيشتر باشد . در عمل زبان نشانه گذاری بسط پذير ، به سيستمی برای تعريف تمام زبا ن های نشانه گذاری با قابليت توسعه وضعيت موجود ، اطلاق می گردد .
SGML HTML و XML
SGML)Standard Generalize Markup Language) سرچشمه XML بوده و در سال 1988 استاندارد شده است . HTML)HyperText Markup Language) زبانی است که در ابتدا با استفاده از SGML تعريف گرديد. HTML يک زبان نشانه گذاری است ، بنابراين انتظار داريم شامل مجموعه ای از تگ ها بمنظور کنترل قالب و رفتار اطلاعات در مستندات باشد . XML ، يک زبان نشانه گذاری مشابه HTML نمی باشد . XML ، زيرمجموعه ای از SGML است ( مکانيزمی برای تعريف زبان های نشانه گذاری ) . XML همانند SGML يک زبان نشانه گذاری بسط پذير بوده اما بر خلاف SGML برای استفاده بر روی وب بهينه شده است .
مفاهيم اساسی
لازم است که مجددا" به اين نکته مهم اشاره گردد که XML ، يک زبان نشانه گذاری نبوده و در مقابل مکانيزمی برای ايجاد زبان های نشانه گذاری اختصاصی است . XML ، شامل مجموعه ای از استانداردها ی متنوع با کاربردهای خاص است . XML ، يک زبان نشانه گذاری نبوده و در عين حال يک زبان برنامه نويسی هم نيست . از XML برای ارائه اطلاعات استفاده شده و بمنظور پردازش اطلاعات، می بايست برنامه هائی نوشته گردد .
از XML در موارد زير می توان استفاده کرد :
● مبادله اطلاعات بين برنامه های نامتجانس ، بنگاه های تجاری و بانک های اطلاعاتی
● امکان فعال نمودن مدلی برای نمايش اطلاعات يکسان بر روی دستگاههای متفاوت با اهداف و خوانندگان گوناگون
● يک قالب ذخيره سازی مناسب برای داده ها

استانداردهای خانواده بزرگ XML
از واژه XML اغلب برای بيان يک استاندارد بين المللی استفاده می گردد . در برخی حالات واژه فوق برای بيان تمام استانداردهای مرتبط با XML نيز