این متن شامل 179 صفحه می باشد 

حوادث رانندگي همه ساله خسارتهاي جاني و مالي سنگيني را به پيكره جامعه وارد مي‌كند روند رشد سالانه 20% حوادث رانندگي خدمات برنامه‌ريزي صحيح در اين زمينه را بيشتر نمايان مي‌كند (كافيست به 23000 نفر تلفات جاده اي در سال گذشته توجه داشته باشيم).

درصد بالايي از اين حوادث به دليل مشكلات فردي رانندگان و فرهنگ عمومي جامع در ارتباط با احترام به قوانين راهنمايي و رانندگي ميباشد و درصدي بدليل غيراستاندارد بودن جاده ها و كناره راه و عدم حذف موانع يا حفاظت از آنها در مقابل برخورد و نيز غير استاندارد بودن جاده ها و كناره راه و عدم حذف موانع يا حفاظت از آنها در مقابل برخورد و نيز غير استاندارد بودن خودروها است.

جهت كاهش اين خسارت تمهيدات زير در ايمن سازي ميانه و كنار راهها قابل اجرا مي باشد:

1- حذف و يا جابجا نمودن (دو نمودن از كناره راه) موانع

2- استفاده صحيح از حفاظ‌ها و ضربه‌گير هاي ايمني

حفاظ ها و ضربه گيرها با هدايت مجدد خودروها منحرف شده از مسير به جاده و جلوگيري از واژگوني يا برخورد با موانع خطرناك باعث كاهش خسارت و تلفات مي‌گردد.

در اين سمينار سعي بر آن شده كه كاربرد حفاظها و ضربه گيرها در راهها جهت جلوگيري از خسارتهاي جاني و مالي و كاهش تصادفات در جاده‌ها و راهها را پيشنهاد كنم و اميدوار هستم كه مرجعي براي دانشجوياني كه در اين زمينه احتياج به اطلاعات دارند را تهيه كرده باشم

با آرزوي توفيق الهي

كليات سمينار

بهنگام طراحي يك جاده و متعلقات آن. طراحان بايد با بكارگيري ضوابط طرح هندسي راه و در نظر گرفتن كليه شرايط، احتمال خارج شدن اشتباهي وسايل نقليه از مسير اصلي را به حداقل برسانند و در چنين حالتي، سخن از اينكه در دو سوي راه، چه موانع و خطراتي وجود دارد مطرح نيست و تنها بايد خود جاده را بي‌خطر و ايمن نگاهداشت. اما بايد دانست كه حتي با بكارگيري عالي ترين استانداردها هم نمي توان بطور كامل از خارج شدن سهوي وسيله نقليه جلوگيري كرد. رانندگان وسايل نقليه بدلايل مختلف از جمله حواس پرتي، خواب آلوده بودن، بي‌توجهي به جلو، استفاده از مشروبات الكلي و داروهاي خواب‌آور، سرعت زياد (اشتباهات انساني)، عوامل طبيعي نابساماني طرح هندسي راه و عيوب و نواقص وسيلة نقليه، كنترل وسايل خود را از دست مي‌دهند و وسيلة نقليه آنها از مسير اصلي منحرف مي‌شود.

يك راه ايمن شامل محدوده‌اي ايمن و عاري از اشياء و نقاط خطرناك براي عبور راه بر اساس سرعت، حجم عبور و شرايط هندسي محل ميباشد كه براي اين امر، ايجاد يك محدودة حفاظت شده ايمن با توجه به ضوابط و معيارهاي استاندارد ايمني در كنار راه و مسير اصلي، امري حياتي و ضروري است تا وسيلة نقليه منحرف شده از مسير اصلي، بتواند در محدوده‌اي با امنيت مناسب متوقف شود و يا به مسير اصلي بازگردد. پس از تعيين محدودة حفاظت شده و مرزهاي آن در گام بعدي، بايد موانع و نقاط خطر را در اين محدوده معين كرد و سپس جهت ايمن‌سازي آن اقدام نمود. در اين راستا گزينه هاي زير در دسترس هستند:

1- برداشتن عامل خطر يا طرحي مجدد شيب بگونه اي كه قابل پيمايش باشد.

2- جابجا كردن عامل خطر به نقطه‌اي كه احتمال تصادف كمتري وجود دارد، مانند بالاي شيب، پشت حفاظهاي ايمني، پشت ديواره‌ها

3- كاهش شدت برخورد با عامل خطر با استفاده از يك وسيلة شكست پذير

4- جهت دهي دوباره به وسيلة نقليه توسط سپر كردن عامل خطر با يك حفاظ طولي و يا ضربه گير.

5- دادن آگاهي لازم به راننده از وجود خطر توسط تابلو و علائم هشداردهنده.

سيستمهاي ايمني ترافيك جاده‌ها در اصل جهت جلوگيري از تصادفات شديد زنجيره اي، جلوگيري از عبور وسايل نقليه حفاظتهاي مياني و سرعت‌گيري از وسايل نقليه منحرف شده و جهت دهي دوباره به آنها طراحي شده‌اند. استانداردهاي سيستمهاي ايمني ترافيك به مرور زمان توسعه يافته و با تكنولوژي جديد و تغييرات در طرح و سرعت وسايل نقليه، دائماً در حال تغييرند و به همين دليل، تعداد زيادي از سيستمهاي ايمني ترافيك موجود با استانداردهاي جديد مطابقت نمي‌كنند. علاوه بر اين. تغيير و ارتقاء دادن بر اساس هر استاندارد جديد مقرون به صرفه و اقتصادي نمي‌باشد. تأسيسات قديمي را بايد نسبت به استاندارد‌هاي جديد مورد بازبيني قرار داده و آنهايي را كه مقرون به صرفه هستند ارتقاء داد. همچنين در مواردي كه امكان تعمير و بازسازي وجود دارد در صورت سازگاري بايد سيستمهاي ايمني ترافيك را همزمان به استانداردهاي مطلوب رسانيد از ميان آنها مي‌توان از حفاظهاي كناري و مياني، ضربه