این متن شامل 35 صفحه می باشد 

- رفتار بي اراده:

زماني كه در خود احساس ضرورت براي انجام كاري بطور پيوسته داريد، چيزي بيش از يك عادت معمولي است. تكرار مداوم معمولاً تلاش براي كسب مجدد شادي و نشاط اوليه است زماني كه تمايلات ايده آليستي بر زندگي حاكم مي شوند و انسان را درگير مسائل جزئي وجود داشت نامربوط مي كند. ممكن است نشانه هايي از اعتياد در انسان باشد.

2- كمبود ارداده:

يكي از علائم و نشانه هاي رشد و كمال اين است كه بتوانيم براي رفتار هايمان حد و حدود تعيين كنيم اگر خيلي نسبت به عادت هايمان احساس وابستگي كنيم و براي مهار آن ها قدرتي وجود نداشته باشد، احتمالش زياد است كه به آن رفتار اعتياد پيدا كرده باشيم.

3- شانه خالي كردن از قبول مسووليت:

يكي از خصوصيت كه بين همه معتادين متداول است اين است كه عادت خود را تقصير ديگران مي اندازند ناديده گرفتن اهميت مسائل، دروغ گويي به خانواده و دوستان و سرپوش گذاشتن روي خطاها و اشتباهات، همه و همه نشانه هاي اين است كه رفتار فرد، بي اراده و بي اختيار است.

4- جايگزيني براي عادت هاي ناپسند:

تا به حال متوجه شده ايند كه اعضاي انجمن معتادين الكلي چقدر قهوه استفاده مي كنند؟ يا اينكه چطور افرادي كه به تازگي سيگار را ترك كرده اند براي ماهها پيوسته آدمامس مي جوند؟ اين افراد يك نوع اعتياد را با نوع ديگري جايگزين كرده اند چون اين باعث قوت قلب آنها مي شود.

5- تمايل به عادات ناپسند مختلف:

ممكن است فردي هر شب در غذا خوردن زياده روي كند و بعد به بهانه داشتن فشار و

استرس بري رفع سوزش معده، داروي، آنتاسيد استفاده كند، بدون اينكه بداند به هر دو آن ها معتاد شده است. فردي كه به كار اعتياد دارد و شبها به روابط جنسي نامشروع پناه مي برد، ممكن است براي توجيه كار خود بگويد كه او براي ايجاد رابطه اي معقولاند تر وقت ندارد. اما اين مي تواند نشانه اي از تمايل وي براي انجام اعمال ناسالم بصورت عادت باشد.

6- اصليت خانوادگي:

فرزندان بالغ معتادين الكلي ممكن است به كلي از استفاده مشروبات الكلي امتناع كنند، اما ممكن است به چيز ديگري اعتياد پيدا كنند. اعتياد آنها مي تواند در ورزش يا كار بيش از حد باشد.

7- عدم اطمينان:

اعتياد از هر نوعي كه باشد، همواره با ناراحتي عدم اعتماد و نا امني و ترس از شكست همراه است. نشانه ديگر آن عدم احساس تعهد است. فرد معتاد انتخابهاي نادرستي انجام مي دهد و نمي تواند درك كند كه ايجاد يك رابطه صادقانه و با اعتماد با ديگران و قبول تواناييها و ناتواني هايش چقدر مي تواند برايش موثر باشد.

vمقاله: كنترل شخصيت معتاد كننده نويسنده: آزمند

آيا اعيتاد يك نوع بيماري است ؟

اعتياد يك « بيماري اجتماعي» است كه در عوارض جسمي و رواني دارد و تا زماني كه به علل گرايش «بيمار» توجه اعتياد به مواد مخدر يكي از مهمترين مشكلات اجتماعي، اقتصادي و بهداشتي است كه عوارض ناشي از آن تهديدي جدي براي جامعه بشري محسوب شده و موجب ركود اجتماعي در زمينه هاي مختلف مي گردد. هم چنين ويرانگري هاي حاصل از آن زمينه ساز سقوط بسياري از ارزش ها و هنجارهاي فرهنگي و اخلاقي شده و بدين ترتيب سلامت جامعه را بطور جدي به مخاطره مي اندازد.

تحليل گران مسائل سياسي و اجتماعي بر اين باورند كه در تهاجم و نفوذ فرهنگي، پديده مواد مخدر مهمترين عامل به تباهي كشيدن و انحطاط اخلاقي جوامع به شمار مي رود. متأسفانه گسترش دامه مصرف مواد مخدر در جامعه امروزي به حدي است كه حتي قشر متفكر و تحصيل كرده را به سمت خود كشانده است. مبارزه با اعتياد نيز قطعاً بيش از آنكه مأموريتي در راستاي وظايف مصرحه نيروي انتظامي باشد، اقدامي است استراتژيك در مقابله با ابزرار نظام سلطه جهاني در انحطاط اخلاقي جوامع با اهداف خاص سياسي.

اعتياد بعنوان يك آسيب اجتماعي، هيچ گاه بطور كامل ريشه كن نخواهد شد. اما با تدبير، انديشه و تلاشي مخلصانه مي توان آن را به