این متن شامل 39 صفحه می باشد 

قوانين بين المللي جنگ طي صدها سال جنگ و كشمكش ميان انسانها با تدوين همزمان قوانين در اواخر قرن نوزده گسترش يافت. اما اين امر تا زمان خسارات كاملاً گسترده خصوصيات فرهنگي جهاني دوم ميسر نبود. در آن زمان جامعة بين الملل نياز به حفظ ميراث فرهنگي در زمان جنگ را تأييد نمود. كنوانسيون لاهه پيرامون حفظ مايملك فرهنگي در واقعة جنگ مسلحانه (1954)[1] (كنوانسيون لاهه 1954) به همراه پروتكل هاي آن[2] و پروتكل‌هاي سال 1977 به كنوانسيون ژنو[3]، چهارچوب مدوني را فراهم مي نمايد. همانگونه كه مشاهده مي‌شود، در قسمت ديگري از قرن بيستم اين قوانين با پيشرفتهاي اخير واقع در سال 2003 [4] به كندي تقويت شد. به هر حال ، عليرغم قوانين شديد و متعادل بين المللي به خصوص خطاب به حفظ آن، ضرر و زيانهاي وارده به ميراث فرهنگي ادامه يافت.

در جنگهاي اخير يوگسلاوي[5] سابق و عراق[6] باز هم ميراث فرهنگي به غارت رفت و فاجعة فرهنگي نيز در افغانستان[7] رخ داد. واضح است كه جنگ باز هم بي ثباتيهاي بسياري را در بر مي گيرد و بدون شك كشمكش انساني و فعاليت نظامي ادامه مي يابد. اين امر منجر به تمركز شديد بر كارآيي قوانين بين المللي و توانايي آنها براي حفظ ميراث فرهنگي گرانبهاي ما مي گردد.

اين مقاله تاريخچه حفظ ميراث فرهنگي بين المللي را بيان مي نمايد و به ارائه جزئيات ويژگيهاي خاص روي حفظ اين ميراث در زمان جنگ مسلحانه به همراه اريابي اثر آنها ميپردازد.

ميراث فرهنگي ميتواند شامل اشياء منقول و غيرمنقول ، ملموس يا غيرملموسي همچون ساختمان و مجسمة يادبود، اثر و مجموعه هاي هنري.‌كتاب و دست خط ، بقايا و بسياري اقلام ديگر باشد. در زمان صلح ميراث فرهنگي به واسطة كنوانسيون 1972 يونسكو با مضمون محافظت از ميراث طبيعي و فرهنگي جهان (WHC)[8] و كنوانسيون يونسكو با مضمون پاسداري از ميراث فرهنگي ناملموس (2003) حفظ مي گردد[9]. به هر حال اين ميراث نيز طي هرگونه حملة مسلحانه اي تهديد مي شود: آن ممكن است از روي قصد مورد حمله واقع شود زيرا سمبل دشمني و اصالت آن كشور است، آن يك تاريخ، فرهنگ يا مذهب است. ممكن است چنين اقلامي به خاطر منفعت ؟؟ غارت يا دزديده شوند يا به سادگي طي جنگهاي متمادي در معرض آسيبهاي تصادفي قرار گيرند[10].

با وجوديكه محافظت ويژه در سطح بين الملل تا زمان كنوانسيون سال 1954 لاهه انجام نپذيرفته بود، اولين گامها به سوي محافظت از اين ميراث از قرن نوزدهم آغاز گرديد، زمانيكه قوانين جنگ معين گرديد[11]. قبل از آن قوانين متعدد زماني جنگ اشاره اي به حفظ مايملك فرهنگي مي نمود. مثلاً ممنوعيت معمول پيرامون تخريب ميراث فرهنگي و قديمي به زمان يونان كلاسيك باز ميگردد[12]. قبل از رميها مردم پذيرفتند كه فرهنگ بايد تنها به عنوان آخرين چاره خراب و نابود شود[13]. و سپس طي جنگهاي ناپلئوني، اين اصل كه مايملك فرهنگي،‌ ميراث تمام انسانهاست اولين بار در قانون بين الملل پديدار گشت[14].

اين قانون ليبر (Lieber code) [15] بود كه ارائه شد و اولين تلاش مدرن براي تدوين قوانين جنگ بود[16]. آن طي جنگ داخلي آمريكا توسط پروفسور فرانسيس ليبر كه يك مهاجر آلماني به ايالات متحدة آمريكا و پرفسور دانشكدة حقوق كلمبيا بود تهيه گرديد[17].

هر چند قانون ليبر تنها نيروي نظامي USA را ملزم مي ساخت، تا حد زيادي نيز مطابق با قوانين و رسوم موجود جنگ در آن زمان بود. خصوصاً، مواد قانوني 35 و 36 آن به حفظ ميراث فرهنگي كمك مي كند. ماده 35 يعني :

اثرهاي كلاسيك هنري،‌مجموعه هاي علمي يا وسايل گرانبهايي مثل تلسكوپهاي نجومي همچون وسايل بيمارستاني بايد در برابر تمام آسيبهاي موجود ايمن شوند، حتي وقتي كه در مناطق محصور شده در حين محاصره يا بمباران واقع مي باشد.

ماده 36 به تسخير املاك دولتي و نه دزديدن ، ويران ساختن يا آسيب رساندن به چنين ميراثي اشاره مي كند :

اگر آثارهنري،‌كتابخانه ها ، كلكسيون ها يا ابزار و وسايل متعلق به يك دولت يا ملت متخاصم بدون صدمه اي منتقل شود، قانونگذار دولت تحت محاصره ميتواند دستور به توقيف داده وبه نفع دولت مذكور آنرا منتقل نمايد. مالك نهايي در نتيجه پيمان صلح في مابين تعيين مي گردد. به هيچ وجه آنها فروخته يا واگذار نمي شوند، اگر اين اقلام توسط ارتش ايالات متحده تسخير شوند، تحت تملك آنها در نخواهد آمد يا به طور عمدي خراب يا ويران نمي شود.

انتشار اين دستورالعملها بعدها به سمت تدوين قوانين جنگ در سطح بين الملل پيش مي‌رود. قانون ليبر شكل گرفته براساس بيانيه مربوط به قوانين و رسوم جنگ در كنفرانس بروكسل سال 1874 ارائه

[1] - امضاي علني 9 مي سال 1954، معتبر در 7 آگوست 1956 ، 240 UNTS 249.

[2] - ابتدا پروتكل لاهه براي محافظت از املاك فرهنگي در مبارزه مسلحانه (1954) مفتوح با امضاي 14 مي 1954 ، معتبر در 7 آگوست 1956 ،‌358 UNTS 249 . سپس پروتكل لاهه براي محافظت از املاك فرهنگي در هنگام مبارزه مسلحانه (1999) مفتوح با امضاي 17 مي 1999، معتبر در 9 مارس 2004 ،‌ILM 38.

[3] - پرتكل I الحاق به كنوانسيونهاي ژنو (1949) و مربوط به محافظت از قربانيان مبارزات مسلحانة بين المللي (1977)، مفتوح براي امضاي 12 دسامبر 1977، معتبر در 7 دسامبر 1978، 1441 – 1391 ILM 16 . پرتكل الحاقي II به كنوانسيونهاي ژنو (1949) و مربوط به محافظت از قربانيان مبارزات مسلحانه غيربين المللي (1977) مفتوح براي امضاي 12 دسامبر 1977، معتبر در 7 دسامبر 1978 ،‌ 9-1442 ILM 16.

[4] - بيانية يونسكو با توجه به تخريب بين المللي ميراث فرهنگي، پاريس، 17 اكتبر 2003.

http://www.unesco.org/culture/laws/international/declare.pdf

آخرين دستيابي 21 مي 2007.

[5] - براي مثال تخريب دوبروونيك وخسارت به پل موستار. جيمز AR نفريگر. محافظت از ميراث فرهنگي در زمان جنگ و بعد از آن www.ifar.org/heritage.htm

آخرين آدرس 21 مي 2007 و حملة اخير گرناد در مجاورت مناسبتري از دساني در كوزووو،‌30 مارچ 2007. گزارش حاكي از آن است كه اين چهارمين حمله از سال 1999 و بيست و سويم آتش سوزي گرناد از زمان پايان جنگ است

html> 2/30 march /2007 / <http://www.kosovo.net/news/ archive 21 مي سال 2007.

[6] - مثلا غارت بسيار آشكار موزة عراق در بغداد. متيو بوگ دانوس ، دزدان بغداد ... و ميراث فرهنگي جهان (مقاله ارائه شده در كنفرانس محافظت از ميراث فرهنگي : قانون بين المللي بعد از جنگ در عراق – دانشگاه شيكاگو ، سوم فوريه سال 2006). مقاله موجود در (culturdpolig uchicago. Edu/proteating cultural heritage/papers.shtml> 22 مي 2007.

[7] - من هارت ،‌بالاي 4 n ، 40 با توجه به كاهش ايالات باميان

[8] - با امضاي 14 نوامبر 1972 و معتبر در 17 دسامبر 1975 (1972) 151 UNTS 1037.

[9] - با امضاي 17 اكتبر 2003 ، معتبر در 20 آوريل 20106 ، يونسكو ، 14//CLT/ Ch 2003/ Doc.MISC .

[10] - كيت سوتد، ما بايد كارهاي بيشتري براي حفظ ميراث فرهنگي در زمان جنگ انجام دهيم.

> 2407 <http://www.onlineopenion.com.au/view.asp? article: 20 مي 2007 .

مثلاً كيت سوتد به حمله هدفمند در stari Most در بالكان اشاره مي كند كه سمبل گذشته چندفرهنگي موستار بود. پل در سال 1566 توسط امپراطور اتومن ساخته شده بود،‌همينطور مجسمه هاي باميان به خاطر نشان دادن سمبلهاي مذهبي مغاير با اعتقادات طالبان ويران شد.

[11] - به هر حال، واضح است كه قوانين قديمي بسياري پيرامون جنگ وجود دارد كه تصرف املاك دشمن اعم از ميراث فرهنگي را ممنوع مي كند. به منظور دستيابي به تاريخچة اين قوانين به افسر ليوتنانت گرگوري p نون، USN , JAGC ، تاريخچه و ارزيابي قانون جنگ قبل از جنگ جهاني دوم مراجعه كنيد.

-frigo.pdf> 854 /File/irrc 6 HW 634 http://www.icrc.org/web/engo.nsf/htmlall/

اواخر 21 مي 2007 ، 367 .

[12] - كاستنبرگ بالاي 1 n ، 281 .

[13] - كاستنبرگ بالاي 1 n ،‌282 .

[14] -كاستنبرگ بالاي 1 n 284 .

[15] -قانون ليبر (Lieber)– دستورالعملهايي براي دولت ارتشهاي ايالات متحده در ميدان جنگ، تهيه شده توسط فرانسيس ليبر كه به عنوان دستورات عمومي شماره 100 توسط پرزيدنت لينگل در 24 آوريل 1863 منتشر شد

(http://fletcher.tufts.edu/multi/texts/histarial/ LIEBER.Code.t*t> 21 مي 2007.

[16] - نون بالاي n 17 ، 192. علاوه ب راين تخريب، غارت ياچپاول آثار هنري و موارد ديگر مايملك فرهنگي عمومي و خصوصي در حمله مسلحانه تحت قوانين بين المللي مرسوم قبل از اواخر قرن نوزده غيرقانوني بود‌ : Ib Ibid .

[17] - نون بالاي n 17 ، 192.