این متن شامل 56 صفحه می باشد 

کنجکاوی، اولین دلیل پیدایش غواصی بود. دنیای ناشناخته، عجیب و گاهی اوقات ترسناک زیر آب، غواصان اولیه را برای سفر به این دنیا قلقلک داد.

غواص‌های اولیه، آدم‌هایی بودند که نفس‌شان را در سینه حبس می‌کردند و با یک شیرجه به عمق آب می‌رفتند. کشف اعماق و موجودات آن، باعث شد تا ذهن‌های مبتکر و خلاق به‌کار بیفتد و وسائل مختلف غواصی ساخته بشوند. تکنولوژی و زندگی روی زمین پیشرفت کرد و امکانات سفر به اعماق هم از آن عقب نماند و علم غواصی به شکل امروزی‌اش درآمد.

در ایران اولین غواص‌های حرفه‌ای، ماهیگیران و جویندگان صدف بودند اما بعد، وقتی سرو کله نفت پیدا شد و شرکت‌های حفاری چاه‌های نفتی را بنا کردند، غواصانی بودند که برای عوض کردن یا تعمیر وسائل داخل چاه، به عمق این دریا‌های نفتی می‌رفتند.

بعدتر جنگ شد و عملیات در دل رودخانه اروند و کارون و رزمنده‌های غواصی که در شب از طریق مسیرهای آبی به دل سپاه دشمن می‌زدند. جنگ که تمام شد، غواصان تحقیقاتی و غواصان امداد ‌آمدند. تحقیقاتی‌ها از دل دریا، موجودات عجیب و غریب در می‌آوردند و امدادی‌ها هم به کمک جنازه‌های کف دریا می‌رفتند.

غریق‌های دریای شمال یا هفت دختری که در دریاچه پارک‌شهر غرق شدند با همین دست‌ها به دست خانواده‌هایشان سپرده شدند و می‌شوند. کیش، قشم، چابهار و شهرهای نوار ساحلی خلیج‌فارس که رونق گرفتند و پر از مسافرانی شدند که برای خرید به این مناطق آزاد می‌آمدند و از غواصی و تفریح زیر آب استفاده می‌کردند تا رونق بازارهایشان را بیشتر کنند.

کلوپ‌های غواصی در این شهرها تاسیس شد تا مسافران خسته و گرمازده را با صخره‌های مرجانی خلیج‌فارس و طبیعت رنگارنگ زیر آب آشنا کنند. مسافران از همه‌جا بی‌خبر، یک‌بار زیر آب می‌رفتند و برای یک ‌عمر درگیر جذبه اعماق می‌شدند.

آنهایی که سر نترس دارند و به همین تفریح چند ساعته قناعت نمی‌کنند و برای جلوتر رفتن، به سراغ همین کلوپ‌ها می‌روند و مربی می‌گیرند و در هر مسافرتی به زیر آب، عقربه عمق‌سنجشان را بالاتر می‌برند و به این ترتیب هر روز غواصانی تربیت می‌شوند که در هرجایی و برای هرکاری می‌شود از آنها کمک گرفت.