این متن شامل 54 صفحه می باشد 

محمد رضا پهلوي در روز چهارم آبان 1298 برابر 26 اكتبر 1919 درتهران به دنيا آمد.

پدر او رضاخان ميرپنج(پهلوي) و مادرش كه تاج الملوك كه همسر دوم رضاخان بود.چند ساعت بعد خواهر دوقلوي او قدم به عرصه ي وجود گذاشت كه نامش را اشرف گذاشتند وروابط او با برادرش در سراسر زندگي توام با احساسات شديد و ناراحتيهاي زياد بود. ساير فرزندان تاج الملوك عبارت بودند از يك دختر بزرگتر نام شمس. يك پسر به نام عليرضا كه در يك سانحه ي هواي در 1954 درگذشت.

رضاشاه در سال 1926 به دست خود تاج را بر سرگذاشت ومحمدرضا را به وليعهدي تعيين كرد واز همه خواست كه از آن پس وي را والا حضرت خطاب كنند.

بزرگ شدن زير سايه ي شخصيت خردكننده پدري كه مي خواست به ضرب شلاق ايران را مبدل به يك ملت سازد كار آساني نبود. وليعهد نيز مانند هر كسي در ايران از او به شدت مي ترسيد.

مادرش ملكه تاج الملوك بار رضا شاه فرق داشت. اگر چه او نيز تندخو وسرسخت بود،اما ريز نشق وظريف بود. در سال هي بعد از او مرتبا به عنوان پيرزني بدخلق نام مي بردند وقتي رضا شاه به دنبال تولد دوقلوها دو زن ديگر گرفت كه برايش شش فرزند آورند او چندان هم آرام نگرفت.

محمدرضا درست برخلاف خواهر دوقلويش اشرف كمرووقتي نرم وملايم وفاقد اعتماد به نفس بود.در هفت سالگي نزديك بود از بيماري حصبه بميرد. در آن روزها واقعا هيچ دارويي در تهران وجود نداشت.پزشكان مردد بودند و اعضاي خانواده در اطراف بستر بيمار دعا مي كردند .آن گاه تب به بالاترين درجه رسيد وهمه از او قطع اميد كردند. محمدرضا شاه ادعا مي كرد كه در اين هنگام حضرت علي(ع) داماد پيامبر و دومين شخصيت مقدس اسلام به عقيده ي شيعيان بر او ظاهر شد و كا سراي به او داد كه مايعي در آن بود او مايع را نوشيد فرداي آن روز تب فروكش كرد و حال او روبه بهبود رفت. او در سراسر عمرش اين داستان را تعريف مي كرد.اين يكي از معجزات متعددي بود كه به عقيده ي او برايش روي داده بود. ادعا مي كرد كه نظر كرده ي خداست. ولي هيچگاه روحانيون را داراي رهبري الهي نمي دانست.

رضا شاه تحصيل نكرده بود وسواد كمي داشت اما مصمم بودكه فرزندانش تحصيلات خوب داشته باشند.اين بود كه وليعهد را به مدرسه ي او روزه نزديك شهر لوزان در سوئيس، كه موسسه بين المللي مشهوري بود كه جوانان ثروتمند در آن به تحصيل مي پرداختند.

بعدها اغلب مي گفتند كه محمدرضا در سويس به دموكراسي علاقمند شد ولي تلاش هاي بعدي او در آشتي دادن اين طرزفكر با طرز حكومت در ايران با اشكال مواجه گرديد.

او بعدها نوشته :«سال هايي كه در سوئيس گذراندم مهمترين سال عمرم بود .. من يادگرفتم كه دموكراسي چيست.