این متن شامل 50 صفحه می باشد 

عضله‌هاي اصلي پشت مي‌توانند به دو بخش مياني و جانبي تقسيم شوند. آن به وسيله نيام سينه‌اي كمري به مهره‌ها و زائده‌هاي عرضي چسبيده‌اند. اين آرايش از جدا شدن عضلات از پشت جلوگيري مي‌كند. مانند زه يك كمان، زماني كه پشت باز ميشود.

مسير مياني

مسير مياني در شيار بين زائده خاري و زوايد عرضي قرار دارد و آن را مي‌توان به سه قسمت تقسيم كرد: گروه‌هاي عضلاني خاري كه هر دو منشأ و محل اتصال آن روي زوائد خاري است.

گروه عضلاني خاري كه منشأ آن روي زوائد عرضي و سر متحرك آن روي زوائد خاري است و گروه عضلاني عرضي خاري كه از زوائد خاري منشأ مي‌گيرند و به زوائد عرضي متصل مي‌شوند.

شكل 31 ـ 3. عضله مربع كمري

در سيستم عضلاني مهره‌اي، ما عضله‌هاي بين مهره‌اي را تشخيص مي‌دهيم كه در ناحيه كمري و گردني تنها از زوائد خاري مهره مجاور عبور مي‌كنند و در ناحيه سينه‌اي عضله‌هاي مهره‌اي كه بر روي چندين زائده خاري متصل شده‌اند وجود دارند. عضله‌هاي كوتاهتر نسبت به عضله‌هاي طويل‌تر در قسمتهاي عميق‌تر قرار دارند.

سيستم خاري عرضي (تصوير 32 ـ 3) از بالا به ترتيب به عضله‌هاي زير تقسيم مي‌شوند:

1. عضلات چرخاننده بزرگ و كوچك

2. عضله چند سر

3. عضله نيم خاري كه يك بخش گردني و يك بخش مهره‌اي دارد.

سيستم عرضي خاري شامل عضلات‌ مهره‌اي رأسي و مهره‌اي گردني است (شكل 33 ـ 3).

شكل 32 ـ 3. نمايش سيستم خاري عرضي

عضله مهره‌اي رأسي

منشأ: زائده خاري مهره‌هاي بالاي سينه (T₁-T₃) و پائين گردن (C₃-C₇)

محل اتصال: زائده پستاني (ماستوئيد)، خط فوقاني پشت گردن

عصب‌گيري: شاخه‌هاي خلفي اعصاب مهره‌اي C₁ تا C₅

عمل: زماني كه يك طرف تحريك مي‌شود عضله سر را به يك طرف خم مي‌كند و در صورت تحريك دو طرف، سر را به طرف عقب مي‌كشد.

عضله مهره‌اي گردني

منشأ: زوائد خاري مهره‌هاي T₃ تا T₆

محل و اتصال: زوائد عرضي مهره‌هاي C₁ تا C₆

عصب‌گيري: مانند عضله قبلي

عمل: زماني كه اين عضله به يك طرف تحريك شود، گردن را به طرف عضله منقبض خم مي‌كند. در صورت تحريك دو طرف، سر به طرف خم مي‌شود. همچنين از طريق اتصال اين عضله روي مهره اطلس، به چرخش سر كمك مي‌كند.

مسير جانبي

در حالي كه مسير مياني عمدتاً شامل عضله‌هاي كوتاه است، مسير جانبي عمدتاً از عضله‌هاي طويل تشكيل شده است. مسير جانبي كه در ناحيه كمر به صورت يك مسير عضلاني نيرومند به هم مي‌پيوندند، شامل عضله راست كننده ستون مهره‌ها است كه از دو بخش با عضله‌هاي طويل و خاصره‌اي دنده‌اي تشكيل شده است.

عضله طويل

سر ثابت: اين عضله شامل رأسي، گردني و سينه‌اي و از زوائد عرضي تمامي مهره‌ها، خاجي و تاج خاصره منشأ مي‌گيرد.

سر متحرك: رأسي به زائده پستاني، گردني به زوائد عرضي مهره‌هاي گردني و سينه‌اي به روي دنده‌ها و زوائد مهره‌هاي كمري و سينه‌اي متصل است.

عصب‌گيري: شاخه پشت اعصاب ويژه مهره‌اي.

عمل: تحريك يك طرف منتج به فلكشن جانبي به ويژه در بخش ستون مهره‌ها بوده و تحريك دو طرف منتج به اكتنشن پشت مي‌شود.

عضله خاصره‌اي دنده‌اي

منشأ: اين عضله نيز شامل سه جزء است: گردني، سينه‌اي و كمري كه به ترتيب از سومين تا دوازدهيمن دنده، خاجي و تاج خاصره نشأت مي‌گيرد.

محل اتصال: همه دوازده دنده و زوائد عرضي مهره‌هاي گردني است.

عصب‌گيري: مانند عضله قبلي است.

عمل: مشابه عضله طويل سبب باز شدن و خم شدن جانبي تنه مي‌شود و همچنين دنده‌ها را پائين مي‌كشد و بنابراين در عمل بازدم شركت دارد.

در صورتي كه عضله راست كننده ستون مهره‌ها ضعيف باشد ممكن است منجر به نقص وضعيت بدن (پوسچرال) شود كه گوژپشت ناميده شده است.

نظري عمومي به عملكرد ساختار عضلاني شكم و پشت

ساختار عضلاني شكم و پشت: تنه را در يك حالت تنش پويا نگهداري مي‌كند كه مي‌تواند خودش را به بهترين شكل با تغييرات حركتي تنه و اندامهاي انتهايي سازگار كند. عمل اصلي اين عضله، حفظ وضعيت بدن در حالت مستقيم است.

ستون مهره‌ها در اين رابطه شبيه دكل كشتي بادباني كه داراي سيستمي از بست‌هايي كه در يك وضعيت افقي روي تير كشتي (لگن) مي‌باشد، محكم شده است.

شكل 34 ـ 3. دو قسمت عضله راست كننده ستون مهره‌ها

تغييرات تنش در يك طرف بايد به وسيله تغييرات كل سيستم داربست تكميل شود. به طور مشابه عضله‌هاي شكم و پشت نمي‌توانند به صورت مجرد عمل كنند و هميشه فقط به عنوان يك سيستم كامل هستند.

تصوير 35 ـ 3 به طور روشن تفاوتهاي در ساختارهاي قدامي و خلفي سيستم تنش را نشان مي‌دهد.

در حقيقت ساختار عضلاني شكم به طور قابل توجهي كمتر از ساختار عضلاني پشتي پي‌ريزي شده است