این متن شامل 47 صفحه می باشد 

تربيت بدني و ورزش ، هم از ديدگاه تاريخ و هم از ديدگاه فرهنگ، به اين دليل که با ملل مختلف جهان سروکار دارد جالب و شايان توجه است از ديدگاه تاريخ و با تحقيق در ادوار گذشته مي توان فهميد که کدام ورزش در کدامين سرزمين شکل گرفته است و چگونه به کشورهاي ديگر راه يافته است و سير تحول و تعالي آن چگونه بوده است، مثلا" مي‌توان فهميد که ورزش چوگان که يک ورزش باستاني است ابتدا به چين و ژاپن و سپس به يکي از ايالت هند که در مرز برمه قرار دارد راه يافته و از آنجا به تبت و از همان طريق، به اروپا و آمريکا کشانده شده است . يا اينکه گاوبازي که ورزش متداول اسپانيايي‌ها است آنطور که از لوحه‌هاي سنگي يافت شده و در حفاري‌هاي هندوستان بر مي‌آيد حدود 3000سال قبل در اين سرزمين رايج بوده و 1000 سال پس از آن به جزيره (کرت) در يونان راه يافته و از آنجا به دشتهاي سرسبز ناحيه شمالي يونان کشيده شده و 500 سال بعد ، در شهر رم متداول شده و امروز در اسپانيا و در ميان قبايل باسک رايج است و نيز مي‌توان دريافت که تربيت بدني و ورزش در آغاز جنبه اساطيري داشته جنبه رمانتيک و گاهي حماسي نيز دارد ، همواره به صورت يک پديده تربيتي مطرح بوده است .

جالب تر اين است که بسياري از نوشته ها و نقوش مانده از روزگار باستان نشان مي‌هند که انسان از آغاز خلقت ميل به مبارزه با قدرت هاي برتر با خود را داشته يعني از همان زمان که نيروهاي طبيعت را شناخته، براي هر يک خدايي را متصور شده و الگو قرار داده است مثل آپولو و هرمس در يونان و …. حماسه سراياني چون فردوسي از سرزمين خودمان، هومر بايرون و گوته از سرزمينهاي ديگر از همين سرچشمه زلال به دنياي سرشار از هيجان و شور حماسه راه يافته و به حماسه سرايي پرداخته اند . فراتر از حماسه و افسانه، واقعيت هاي مملوس تاريخي در زمينه تربيت بدني و ورزش است که به عنوان يک پديده اجتماعي، با فرهنگ و آداب و سنن جوامع مختلف درآميخته و همگام و همراه مردم هر زمان بنا به ضرورت ها و نيازها، پديده هاي علم و تکنولوژي را دريافته و به آن پيوند خورده است .

به روايت تاريخ در گذراي زمان انسان به مرحله‌اي رسيد که از حالت فردي به حالت اجتماعي متمايل شد و اين نياز را احساس کرد که بايستي به حالت جمع درآيد و کسي را به عنوان هماهنگ کننده به سرپرستي جمع بگمارد و طبيعي بود کسي که براي اين مسئوليت انتخاب مي‌شد بايستي از همه قويتر باشد، بهتر از ديگران نيزه پرتاب کند، چابک تر از همه بدود و در هنر جنگ آوري نيز سرآمد ديگران باشد . انگيزه قويتر بودن و درک اين واقعيت که زندگي انسان بستگي حرکت و جنبش او دارد و توجه به اين اصل که مجموعه‌اي از حرکات سبب تامين سلامت وجود او خواهد شد، زمينه ساز توجه بيشتر به تربيت بدني و ورزش گرديد و بر اين اساس است که گفته مي‌شود تربيت بدني و ورزش با حيات بشر توام بوده و حتي درآميخته است همچنانکه گفته مي‌شود (اولين حرکت انسان در بدو تولد ، نخستين گام در تامين سلامت انسان است ) و مي‌توان باور داشت که تربيت بدني و ورزش همپاي زمان ،تولد يافته و با تکامل جسم و روح در اين رهگذر ، تربيت و تقويت روحي و رواني انسان به اوج خود رسيده است . با اين نگرش مي‌توان گفت : انگيزه‌هاي نخستين براي گرايش به تربيت بدني و ورزش مبتني بر هدف هاي زير بوده است:

1. تکامل و توسعه استعداد جسماني
2. ايجاد گروههاي نيرومند براي بهتر زيستن
3. تقويت جسم براي ارضا احسن برتري جويي
4. ايجاد سرگرمي

بديهي است در برآوردن اين هدف ها افراد مستعد تر از نظر قوت بدني، بر ديگران برتري داشته‌اند و در طول زمان ضرورت قدرت بدني بيشتر و لزوم پرداختن به تربيت بدني و ورزش، سبب فرصت هايي براي گروه‌هاي هوشيارتر شده و به تدريج بازيها و سرگرمي‌هايي به وجود آمده که موجبات طراوت و نشاط بدن را فراهم ساخت .

به اين ترتيب، تربيت بدني در معناي تقويت بدن و کسب نيرومندي از يک سو سرگرمي‌ها و بازيهاي سرگرم کننده از سوي ديگر زمينه سازندگي، رشد و تکامل، نوجوانان و جوانان صادر گرديد.

به روايت تاريخ در سرزمين ما به عنوان کشوري کهن که غناي فرهنگي بسياري دارد علاوه بر قدرت بدني و پرورش جسماني تربيت اخلاقي و روحاني نيز پايگاه ويژه‌اي داشته است . ايرانيان در عين حال که مانند ديگر ملل شرق پايبند به نظام اجتماعي خود بوده‌اند از روحيه آزادطلبي، احترام و توجه به ارزش هاي فردي و اجتماعي نيز برخوردار بودند. چنانچه در سخن گفتن صريح، در دوستي استوار و در ميهمان نوازي و بخشندگي سرآمد ديگران بودند و پاکيزگي را بزرگترين نعمت حيات مي‌دانستند .

در کتاب مقدس زرتشت فصل هاي طولاني در فوايد پاکي جسم و جان آمده و از خانواده به عنوان مقدس ترين سازمان اجتماعي ياد کرده و گفته شده است که فرزند داشتن اسباب بزرگي و آبرومندي است . همچنانکه تربيت و تعليم فرزندان اسباب افتخار و سربلندي است . ويل دورانت مولف کتاب تاريخ تمدن در باب اهميت فرزندان در ايران قديم مي‌گويد : يکي از اصول رايج آن زمان اين بود که مدرسه نزديک بازار نباشد تا دروغ و دشنام و تزوير که در لفظ عام جاري است مايه تباهي اخلاق کودکان نشود و ديگر اينکه آزادانديشي و آمادگي براي پذيرش انديشه هاي تازه چنان بود که در مقابل انديشه‌هاي بيگانگان از خود تعصب و واکنش هاي تند نشان نمي‌دادند و هر انديشه تازه‌اي را با حوصله دقت و علاقمندي مورد بررسي قرار مي‌دادند و با همين روحيات عالي، شيوه‌هاي تربيتي خاص را در مورد فرزندان خود اعمال مي‌کردند و ورزش آن روزها نيز اسب سواري و تير اندازي و شکاربود .

استرابون از روي مدارکي که در دست داشته مي‌نويسد کودکان تا به جواني برسند مراحل مختلف تربيتي و پرورشي را مي‌گذرانند که نخستين مرحله آن دوره تربيت خانوادگي بود ابتدا تربيت اخلاقي و دوره مدرسه را مي‌پيمود . تربيت اخلاقي روحي و معنوي او با آموزش فنون نبرد و فعاليت هاي بدني همراه بود و از طريق جوانان ايران به واسطه صداقت و در نتيجه تعاليم عالي که در کانون خانواده مدرسه و جامعه داشتند از هر گونه نقص اخلاقي مبرا بودند بعد از ظهور اسلام و تجلي آن در ايران پهلوانان نامي ايران آراسته