این متن شامل 53 صفحه می باشد 

اينجا بزرگترين شهر خوابگاهي ايران است؛ ايراني كوچك در تهران، كارگر شمالي، اميرآباد.

چهار هزار سكنه جوان كه قرار است چهار سال و شايد كمي بيشتر را در اتاق‌هاي كوچك و شلوغ آن به صبح برسانند. مي‌گويند ساختمان شماره يك روزي خوابگاه سربازان آمريكايي در جنگ جهاني دوّم بوده است. صداي موسيقي آرام، و گاه سرفه‌هاي خشك يا سوت گزنده باد و ناله درهاي نيمه باز با هم مي‌آميزد.

لباسهاي آويزان بالكن‌ها به زحمت خود را روي طناب نگه مي‌دارند. ساختمان‌هاي زوار در رفته و پير، هر از گاه به تكاني بزرگ مي‌انديشند كه روزي دلشان را تكان مي‌دهد و هري فرو خواهند ريخت. و آن وقت خيلي‌ها همراه با آنها خواهند مرد! مي‌گويند 2 ميليارد و 500 ميليون تومان آن هم براي متعادل سازي كوي دانشگاه، هزينه لازم است. سيستم برق اينجا 75 درصد مستهلك اعلام شده است و 400 ميليون تومان هزينه مي‌خواهد. دست روي هر جا كه بگذاري، همين طوري است. سيستم‌هاي گرمايشي، ايزوگام ساختمان، مخابرات و سيستم اتوماسيون ورود و خروج دانشجويان و … امّا با اين حال 140 ميليون تومان براي تعميرات كوي اختصاص يافته است.

اتاق‌هاي 6 نفره، بهترين شرايط درس خواندن را برايت جفت و جور كرده‌اند. بوي تند جورابها، ظرفهاي نشسته و سطلهاي آشغال چشم انتظار كه دوست دارند روزي خودشان را تخليه كنند و خرناسهاي كشدار مصطفي، سوسك هاي كپل و چاقي كه هر از چندي شاخك‌هاي فر نزده‌شان را از توي سوراخ‌هاي دستشويي برايت تكان مي‌دهند يا صداي صادق كه با لهجه غليظ تركي‌اش، قربون و صدقه مادرش در ميانه مي‌شود و …

خدا پدر تابستان را بيامرزد! چمن سبزي بود كه دور از اين همه آشفتگي مي‌توانستي چند دقيقه‌اي دستي به سر و روي كتابهايت بكشي.

400 دانشجو در پرديس مركزي كوي، 2800 نفر در چهار ساختمان خوابگاهي شهيد چمران، 2500 دانشجو در خوابگاه‌هاي فاطميه، 1200 دانشجوي دختر و در 4 ساختمان پراكنده در اطراف دانشگاه تهران و 1300 دانشجو در يك ساختمان ديگر در اطراف دانشگاه ساكن اين اتاق‌هاي 6 نفره‌اند.

دكتر محدث، مدير كل امور دانشجويان داخلي كشور مي‌گفت: وظيفه دانشگاه فقط آماده ساختن امكانات پژوهشي و علمي است و هيچ آيين‌نامه‌اي هم دانشگاه را ملزم نمي‌كند خوابگاه رايگان به دانشجويان بدهد.

دانشگاه تهران، آن هم در بخش متأهلان، سه خوابگاه جلال آل احمد با 190 واحد مسكوني، 16 آذر با 20 واحد مسكوني و خوابگاه فرهنگ با 48 واحد مسكوني را شامل مي‌شود. در مجموع دانشگاه تهران 1400 اتاق براي دانشجويان مجرد دختر و پسر و 270 واحد مسكوني براي دانشجويان متأهل دارد.

آن سوي اين شهر و در هر گوشه‌اي از آن، ساختمان‌هاي ريز و درشتي را مي‌توان يافت كه تنها به بهانه چند تخت آهني، پيژامه‌هاي آويزان روي آن و لابد كتابهاي قطور چيده شده روي ميز كنار پنجره اتاقهايشان، نام خوابگاه دانشجويي به خود گرفته‌اند.

250 هزار دانشجوي شهرستاني، حتي همين سرپناه با چنين امكاناتي را هم ندارند.

دكتر محدث معتقد است: از آنجا كه مطابق قانون، دستگاه‌ها ملزم به تأمين خوابگاه دانشجويان نيستند، در هيچ يك از برناماه‌هاي 5 ساله توسعه كشور هم تعهدهايي براي احداث و توسعه خوابگاه‌ها پيش بيني نشده است. «پانسيون در خانه»، يكي از برنامه‌هاي جديد معاونت دانشجويي است بر اساس اين طرح كه به گفته مديران دانشجويي وزارت علوم جديد (تازه از تنور طرح‌ها بيرون كشيده شده است) چندان هم داغ و تازه نيست، ساكنان اطراف دانشگاه‌ها در صورت تمايل مي‌توانند اتاق‌هاي اضافي منزل خود را به دانشجويان اجاره دهند!

كاشاني‌ها، خوزستاني‌ها، بروجردي‌ها، مشهدي‌ها، مازندراني‌ها و بسياري ديگر، اين سوي و آن سوي شهر، پولهايشان را روي هم گذاشته‌اند تا پول رهن چند صباحي دانشجويي را به حساب صاحبخانه‌ها بريزند. خانه‌اي كه جوان دانشجوي مشهد در يكي از كوچه‌هاي خيابان پيروزي، با پول پيش يك ميليون توماني و اجاره 40 هزار توماني اجاره كرده، يك سوئيت 20 متري است كه صاحب خانه بخشي از خانه 80 متري‌اش را با نئوپان مجزا كرده و در اختيار او قرار داده است. صداي جيغ محمّد علي و محمدرضا، فرياد علي آقا و همسرش و گاه صداي ميهمانان آن ها، عرصه را بر او تنگ مي‌كند. فكر دردسرهاي پيدا كردن خانه‌اي مناسب‌تر، دغدغه‌هاي اسباب كشي و … چاره‌اي جز اين را براي او باقي نمي‌گذارد. صادق همكلاسي ديگر او نيز سوئيتي 30 متري را در خيابان سپاه اجاره كرده است. مسافت زياد محل سكونت او تا دانشگاه، بهانه‌هاي هر روز صاحبخانه و … او را نيز به فكر تخليه انداخته است.

در حال حاضر، دانشجويان شهرستاني بيش از 60 درصد دانشجويان را تشكيل مي‌دهند و در برخي شهرستان‌ها اين ميزان به 90 درصد هم مي‌رسد. مدير كل امور دانشجويي دانشگاه صنعتي شريف مي‌گويد: براي برطرف كردن مشكلات موجود در خوابگاه‌ها، قبل از افزايش ظرفيت سالانه دانشگاه‌ها بايد ظرفيت دانشگاه‌ها براي پذيرش دانشجو بررسي شود تا هر سال با آغاز سال تحصيلي، شاهد بروز مشكلات خوابگاهي نباشيم. وي اضافه مي‌كند: يكي از مهمترين راه‌هاي اداره خوابگاه‌ها، به صورت پانسيون و پيمانكاري است. بايد خوابگاه‌ها به بخش خصوصي واگذار شود و در مقابل هزينه‌ها هم ميان دانشجو و وزارت علوم تقسيم گردد. دكتر حبيبي اضافه مي‌كند: راهكار ديگر، اداره خوابگاه‌ها به صورت صد درصد خصوصي است كه هزينه خوابگاه‌ها را دانشجويان غير واجد شرايط دانشگاه پرداخت مي‌كنند. عضو شوراي برنامه ريزي دفاتر وزارت علوم هم مي‌گويد: كمبود امكانات خوابگاهي و نامناسب بودن محيط، به شكل فزاينده‌اي بر روحيه دانشجويان ساكن در خوابگاه‌ها تأثير منفي مي‌گذارد. اتاق‌هاي با ظرفيت دو نفر، گاهي تا 6 نفر را در خود جاي داده‌اند و اين مسئله، محيط پر تنشي را براي آنها به وجود آورده است. رامشت مي‌افزايد: تحمّل وضعيت نامناسب فضاي خوابگاه‌ براي دختران