این متن شامل 11 صفحه می باشد 

اما افكار عمومي در كشورهاي مسلمان به دو دليل اصلي هنوز نتوانسته است قالب هاي مناسب و تحت كنترلي را به دست آورد. دليل نخست تعارض افكار عمومي در برخي كشورها با منافع حاكميت آن كشورهاست و دومين سبب آن است كه يك رسان متمركز و همگاني كه در جهان اسلام به عنوان مغز ارتباطات شناخته شده و تود شكل نيافته افكار عمومي را جهت دهد، وجود ندارد. هر چند يك رسان مدرن و پيشرفته تحت عنوان «الجزيره» بر آن است كه تا حدودي اين خلاء را به ظاهر پر كند. ولي در طي سال هاي اخير و به خصوص پس از وقايع 11 سپتامبر در معرض چالش هاي فراواني قرار گرفته است.
در حال حاضر به نظر مي رسد كه افكار عمومي جهان اسلام بيشتر به صورت انفعالي به علت تهاجمات گسترد ايالات متحده منسجم و تحريك شده است، كه خود يك فرصت شايسته به شمار مي رود. اما به دليل فقدان فعاليت برنامه ريزي شده و علمي، دوام و قوام آن مورد ترديد است.
2ـ ارتباطات بين بازيگران و ايران
در ميان بازيگراني كه به اختصار به آنها پرداخته شد، ارتباطاتي برقرار است كه ميزان تأثيرگذاري و تأثير پذيري آن ها از يكديگر و از ايالات متحده امريكا مشخص مي نمايد.
به عبارتي تقرّب به جمهوري اسلامي، زمينه ساز تأثيرپذيري اين كشورها مي شود ولي اين تأثيرپذيري لزوماً به معناي غلبه فرهنگي در اين روابط نيست، به عنوان مثال چين كمترين تأثيرپذيري كمي به لحاظ فرهنگي از جمهوري اسلامي ايران دارد ولي به واسط منافع مادي مشترك به ايران تقرّب يافته است.
در مقابل جهان اسلام بيشترين قرابت فرهنگي را با ايران دارد، به عبارت ديگر دو محور اشتراكات فرهنگي يا اشتراكات منافع سياسي در تعامل با يكديگر يا به صورت مستقل، تقرب يا تباعد سياسي را رقم مي زنند.
غلب محور سياسي يا فرهنگي در روابط ايران و چين و محور منافع سياسي و يا عمدتاً سياسي با روسيه مشهود است. درحالي كه در مناسبات با اروپا اين محور جهت سياسي ـ فرهنگي دارد. به عبارتي ديگر چيني ها و روس ها در روابط با ايران بيشتر طالب منافع مشترك سياسي ـ اقتصادي مي باشند، درحالي كه اروپايي ها به مناسبات سياسي و فرهنگي مي انديشند. در جهان اسلام طبعاً غلبه با اشتراكات ارزشي و فرهنگي است كه با منافع مشترك سياسي البته بيشتر در مواجهه با حكومت ها تقويت مي گردد.
3ـ رويكرد تبليغي ـ ديپلماسي عمومي ايالات متحده برضد جمهوري اسلامي ايران
مخاطب اصلي ديپلماسي عمومي، افكار عمومي و اذهان مردم جهان است. از آنجايي كه ديپلماسي عمومي از طريق فضاسازي در بين افكار عمومي قادر به ايجاد زمينه براي تهاجم به انديش تصميم گيرندگان سياسي، آن هم در ابعاد گسترده مي باشد، طبعاً به هر ميزان كه جنبه هاي فرهنگي و ارزشي در ميزان دوري و نزديكي سياسي تأثير داشته باشد، نفوذ ايالات متحده و توانمندي آن كشور در به كارگيري ديپلماسي عمومي مورد نظر خود، بيشتر خواهد بود. از اين رو محور تأثيرگذاري امريكا در ميان بازيگران صحن سياست بر ضد ايران به استثناي جهان اسلام كه حكايت ديگري بر آن مترتب است اين تقارب و تباعد؛ ارتباط نزديكي با تقرّب به ارزش هاي غربي براي زيستن دارد. در همين راستا، محور عمد تبليغاتي ايالات متحده امريكا متوجه آن است كه جمهوري اسلامي را به سبب زير پا گذاشتن ارزش هاي غربي يا حداقل مبارزه با آن سبك از زندگي، متهم نمايد. در اين چارچوب مهمترين محورهاي تبليغي امريكا حول دو محور اصلي شكل گرفته است.
.1 تخطئ ارزش هاي غربي و در نهايت كيان غرب از سوي جمهوري اسلامي ايران، عاملي كه جمهوري اسلامي ايران را به عنوان يك نظام خطرناك معرفي مي كند.
.2 تأكيد بر وجود تفرقه و وجوه تفرّق ميان ملّت و حكومت ايران و كمك به مردم ايران براي تغيير نظام و رفع خطر از غرب با سقوط نظام جمهوري اسلامي.
هرچند كه هدف هاي اصلي از دو محور فوق الذكر يكسان بوده و فقط نحو اجراي كار و حصول به مقصد متفاوت است، امّا بررسي هاي مستند نشان مي دهد كه خط مشي نخست را جمهوري خواهان و خط مشي دوم را دموكرات هاي امريكا حداقل تاكنون تعقيب كرده اند. هرچند،پيش ازاين بحث حاكميت دوگانه براي تعميق ميزان نفوذ ارزش هاي غربي حتي در ميان حاكميّت تبليغ مي شد!
امريكايي ها براي كاستن از شكاف ايجاد شده ميان خود و اتحادي اروپا در جهت اتخاذ سياست هماهنگ تر بر ضد جمهوري اسلامي ايران و نيز تخريب تصوير نظام ايران، گزاره هاي متنوع تبليغي را به افكار عمومي مردم جهان به ويژه افكار عمومي سازگار با انگاره هاي غربي القاء مي كنند. گزاره هاي مورد نظر حكومت امريكا عبارتند از:
.1 نظام اسلامي، مبتني بر اصول دموكراسي نبوده و نظامي غيردموكرات است.
.2 حكومت اسلامي ايران، نظامي ضدحقوق بشر است.
.3 دولت ايران براي صلح جهاني خطرناك است زيرا:
3ـ1ـ حكومت ايران داراي سلاح هاي كشتار جمعي است.
3ـ2ـ دولت ايران حامي اصلي تروريسم مي باشد.
.4 مردم ايران طالب تداوم نظام اسلامي حاكم نمي باشند.
.5 نظام اسلامي حاكم بر ايران، ديكتاتوري و عليه خواست هاي غرب گرايانه مردم ايران است.
.6 نظام اسلامي در آستان فروپاشي است.
.7 حاكميت ايران دوگانه و شامل دو بخش منتخب و غير منتخب است.
.8 نظام اسلامي ايران كارايي لازم را ندارد درحالي كه نظام هاي غربي يا طرفدار غرب كارآمد، مي باشند.