این متن شامل 74 صفحه می باشد 

كانسارهاي اصلي و شناخته شدة زغالسنگ ايران بيشتر در امتداد رشته كوه البرز ، طبس و كرمان قرار گرفته اند . البرز شامل سه ناحية البرز شرقي ، البرز مركزي و البرز غربي است . البرز مركزي يكي از مهمترين ناحيه هاي زغالدار در ايران مي باشد كه اكثر لايه هاي زغال بر البرز نركزي در سازند شمشك به صورت تناوبي از لايه هاي ماسه سنگ ، لاسين ، شيل و زغالسنگ قرار گرفته است .

عمده نواحي زغالدار در البرز مركزي عبارتند از : آلاشت ، گلندرود ، كجور ، نورد (در سازند اليكا ) شمشك ، واسياسر ، سرخ آباد ، سرتنگه ، خاردنده و مبارك آباد .

در رسوبات البرز مركزي نهشته هاي زغالدار آلاشت گسترش و بيرون زدگي زيادي نسبت به ساير مناطق البرز دارند . در حال حاضر سه منطقة بزرگ زغالدار در البرز مركزي كشف شده است كه عبارتند از : آلاشت گلندرود و نورد با انواع زغالهاي تك شو و ذخاير قابل ملاحظه .

در ميان نواحي زغالدار در البرز مركزي سنواحي آلاشت ، گلند رود ، نورد ، سرسنگه ، سرخ آباد و واسياسر به دليل شرايط مساعد جغرافيايي با وجود راه آهن مناسب ترين مناطق براي تأسيس معدن مي باشند .

1-1 استراتيگرافي البرز مركزي :

انواع سازند ها در ساختمان زمين شناسي البرز مركزي ديده مي شوند قديمي ترين نهشته ها كه در منطقة تحت مطالعه بررسي شده اند ( در امتداد جاده چالوس و نزديك جادة اصلي فيروز كوه – تهران در مجاورت دهكده يا هاردنار ، شهميرزاد 0 به طرف جنوب شرق ) و ساير دهكده ها است شيل هاي چند رنگي پركامبرين پسين ، سيلت استون ها و دولوميت هاي رنگ روشن سازند كهر ، سلطانيه و باروت مي باشند كه ضخامت مجموع آنها به حدود 11500 متر مي رسد . ( گلاوس 1965) .

طبقات پالئوزوئيك پيشين ضخامتي معادل 450 متر دارند و اساساً به صورت ماسه سنگ هاي سازند لالون در بخش زيرين ، اورژيبيت ها ، سلت استونها ، سنگ هاي آهكي و دولوميت هاي سازند لشكرك در بخش فوقاني مي باشند ، آنها در غرب منطقه در امتداد جاده چالوس در مجاورت دهكدة فيروز آباد و در غرب دهكدة دشت نظير ديده شده اند .

همچنين در جنوب منطقه دهكده هاي كوه نك ، اروخ و خاوير و به طرف شمال در جادة اصلي فيروزكوه – تهران در شهر نزديك دهكدة شه ميرزاد و به طرف مغرب از ايستگاه خط آهن و رسك ، ديده شه اند .

سنگ آهك هاي خاكستري و سياه و يه مقدار كم سنگهاي تريژنوس ( سنگهاي خاكي يا زميني ) رنگين و سنگهاي تري‌ژينوس كربناتي ( سنگ هاي كربناتي با منشأ خاكي ) پالئوزئيك فوقاني داراي ضخامتي معادل 940 متر مي باشد كه متعلق به سازند هاي پاده ها ، سيبزار ، بهرام ، مبارك . دورود ، روته و نسن هستند . آنها به صورت رخ نمود هاي گسترده اي در امتداد سمت چپ رودخانة ماهرودو در سرچشمه هاي رودخانه هايي كه به طرف درياي خزر در بين شهرهاي عامل و چالوس جريان دارند ديده مي شوند .

همچنين در جنوب غرب منطقه اين سنگها در سر چشمة رودخانة كبير ديده مي شوند و به طور كلي در شرق نصف النهار سمنان شهميرزاد تا ايستگاه خط آهن فيروزكوه گسترده شده اند .

رسوبات ترياس با سازند اليكا شروع مي شود كه با سنگهاي آهكي مارني سبز – مغز پسته اي در بخش زيرين با ضخامت 300 متر همراه با سنگ هاي آهكي سياه ، خاكستري و زرد رنگ و گلوميتهاي بالاي آنها ديده مي‌شود . اين رسوبات گسترش وسيعي در بخشهاي مركزي و جنوب شرقي منطقه دارند . برخي از محققين سري ضخيم سنگ آهكهاي تشكيل دهندة دو رشته با امتداد عرض جغرافيايي